Bent u van de thuisbevallingsmaffia?

Datum: 18-07-2013

Bent u van de thuisbevallingsmaffia?

Bent u van de thuisbevallingsmaffia? Deze vraag stelt de Eén Vandaag journalist aan de verloskundige. De verloskundige denkt even na. Het woord maffia zint haar niet. Waar het haar om gaat is, dat een vrouw de mogelijkheid moet hebben om thuis te bevallen – als ze dat wil. Aanleiding voor het Eén Vandaag-interview zijn drie uitspraken van het Medisch Tuchtcollege. Een verloskundige is geschorst. Ze heeft zich niet aan de verloskundige richtlijnen gehouden. Die richtlijnen zeggen dat het bevallen van een tweeling en het bevallen van een baby in stuitligging altijd in het ziekenhuis moeten plaatsvinden. De cruciale vraag is vervolgens: moet je je als verloskundige (zorgverlener) altijd aan de richtlijnen houden?

De verloskundige die door Eén Vandaag wordt geïnterviewd, vindt dat de zwangere vrouw in kwestie een belangrijke stem heeft. Als de vrouw per se thuis wil bevallen en zich terdege heeft georiënteerd, dan kan de verloskundige de vrouw niet dwingen om op voorhand in het ziekenhuis te bevallen en zal ze meegaan in het verzoek. Dat komt vooral omdat deze verloskundige meent, dat een zwangerschap op dit moment als groot risico wordt bestempeld. Ze vindt dat overtrokken en vermoedelijk vindt ze de richtlijnen ook overtrokken (dat heb ik haar overigens niet letterlijk horen zeggen).

Het lijkt de omgekeerde wereld ten opzichte van nog maar tien jaar geleden. Toen moest je als vrouw van behoorlijk goede huize komen om de verloskundige te overtuigen, dat je per se in het ziekenhuis wilde bevallen. Zo ook als je per se gebruik zou willen maken van pijnbestrijding. Sommige verloskundigen kwamen haast dogmatisch over als het om de thuisbevalling ging. Ik zie mezelf nog zitten in een gesprek met een opleider-verloskundige, waarbij ze stelde dat pijn per definitie goed is voor moeder en kind. Daar krijgen ze een band door. Mij gaat dat te ver.

 

 

 

 

 

 

 

 

De Engelsen hebben een mooie uitdrukking voor wat nu gaande is: the swinging of the pendulum. De ‘thuisbevallingsmaffia’ wijst op het uiterste aan de ene kant en de benadering van het ‘bevallen-als-high-risk-event’ wijst op het andere uiterste. Een meer evenwichtige benadering met een minder grote uitslag van de slinger zou mooi zijn. Dat komt zowel zwangere vrouwen als de verloskundigen toe.

Ik heb het genoegen gehad om als adviseur een aantal jaar voor en met verloskundigen te werken en heb veel respect voor de (meestal) dames. Als het werk van de verloskundige ‘het aflopen en afvinken’ van op richtlijnen gestoelde lijstjes wordt, gaat de essentie uit het vak.

Het volgende voorbeeld laat zien, dat essenties zich zelden in richtlijnen laten verwoorden: een zeer ervaren verloskundige vertelde me over een vrouw in de laatste fase van een langdurige baring. Na intensief persen vraagt de vrouw aan de verloskundige of ze een sigaret mag roken. De verloskundige valt bijna van haar stoel van verbazing, maar denkt: oké, als jij dat wilt, waarom niet? De vrouw rookt haar sigaret, gaat vervolgens met hernieuwde energie aan het werk en viola het kind is er in een poep en een zucht. Verloskundigen weten dat ze ondersteunend zijn aan het proces van baring en dat dit proces in de eerste en de belangrijkste plaats aan haar cliënt toebehoort en niet aan haar. Ga dat proces maar eens in een richtlijn vangen.