200

Datum:07-11-2009

200

Dit is mijn tweehonderdste weblog, sinds ik ermee begon in oktober 2006. Alle consultants van C3 begonnen in die tijd aan een weblog. We hadden een nobel doel en een zakelijk doel. Die hebben we overigens nog steeds. Het nobele doel is om onze kennis en ervaring met anderen te delen. Kennis wordt meer waard als je het met anderen deelt in plaats van het voor jezelf te houden. Het zakelijke doel is, dat we zo extra zichtbaar zijn voor de markt.

Beide doelen zijn bereikt. De weblogs worden veel gelezen en komen vaak aan de orde in gesprekken die ik voer met relaties. Maar het schrijven van weblogs heeft zich voor mij breder ontwikkeld. De titel van mijn blog is ‘Zorgbestuur en maatschappij’. Dat biedt ruimte om te reflecteren op allerlei maatschappelijke ontwikkelingen. Dat doe ik graag. Ook is het leuk om af en toe bijzondere dingen die ik meemaak op te schrijven. Waar het schrijven van weblogs begon als een taak, heeft het zich ontwikkeld tot iets wat ik graag en met plezier doe. Ik schrijf gemakkelijk, dus dat helpt wel. Het moet wel een beetje leuk blijven voor de lezer. Het moet dus niet te persoonlijk worden, netjes blijven en vooral niet cynisch worden. Dat laatste is weleens moeilijk, zeker voor een onderwerp waar ik me over opwindt.

Waar heb ik zoal over geschreven in die drie jaar. Veel over governance, waarbij praktische tips afgewisseld worden met meer abstracte beschouwingen. Ik plaats governance in enge betekenis dan graag in een breder perspectief. Veel blogs gingen ook over ontwikkelingen in de gezondheidszorg, zowel op macroniveau als over processen op de werkvloer. En natuurlijk over bestuur en toezicht in de gezondheidszorg. Ik schrijf regelmatig over leiderschap en over maatschappelijke ontwikkelingen. Soms sta ik stil bij professionals in de zorg en bij ons eigen vak, de consultancy (en de vraag of het wel of geen professie is).

Als je weblogs schrijft (en ik denk dat hetzelfde voor columns geldt), dan zie je in veel onderwerpen de mogelijkheid voor een stukje. Ik heb soms naar aanleiding van een kort beeld een hele blog in mijn hoofd. Veel daarvan schrijf ik niet. Omdat op hetzelfde moment iemand anders er al over geschreven blijkt te hebben. Omdat ik het risico van een negatief verhaal of het kwetsen van een persoon te groot vindt. Omdat het onderwerp te ver afligt van het thema. Of omdat ik even geen tijd heb. Met een gemiddelde van bijna 70 blogs per jaar blijft er dan nog steeds genoeg over. Ik hoop dat de lezer ze waardeert. Het aantal bezoekers, doet dat wel vermoeden. Op naar de volgende 100.