Een gepolijste spreker
Datum: 18-10-2015
Een gepolijste spreker
Op 12 oktober 2015 leverde ik een bijdrage aan De Nationale Dag voor Commissarissen en Toezichthouders van het NCD in de Van Nelle Fabriek Rotterdam. Het thema van de dag was: ‘Governance 2020 van Toezicht naar Meerzicht’.
Mijn bijdrage was een workshop in de middag voor tweemaal zo’n 20 mensen. Het onderwerp was Toekomstgericht Toezicht voor de gezondheidszorg en andere semipublieke sectoren.
Aan de hand van het model uit mijn dissertatie heb ik de governance van de gezondheidszorg uitgelegd.
Ik heb daarbij aangegeven dat het mij zorgen baart dat niemand nog begrijpt dat de zorg geleverd wordt door private organisaties op basis van private overeenkomsten met burgers. Nog meer zorgen heb ik over het oprukken van ex politici op vele sleutelposities in de zorg. En de daarmee gepaard gaande vloedgolf van publiekrechtelijk denken en claimen. Daar komen onzinnige dingen vandaan als openbaar aanbesteden door zorgorganisaties omdat ze ‘publiek’ zijn en het pleidooi van de commissie Halsema om de Wet Openbaarheid Bestuur en schatkistbankieren op te leggen aan privaatrechtelijke zorgorganisaties. Dan begrijp je het niet of je wilt het niet begrijpen. Ook het direct annexeren door de politiek van particulier initiatief baart me zorgen, zoals de claim van Schippers in haar governance brief van januari, waarin ze direct de certificering van bestuurders uit handen rukt van de NVZD en inpikt als iets van de overheid.
Aan het slot van mijn presentatie stelde ik dan ook als een van de zeven punten voor toekomstgericht toezicht in de zorg dat weerwoord geboden moet worden aan de politiek en aan de bulldozer van het publiekrechtelijke denken.
Het bestuurslid dat plenair over mijn workshop terug rapporteerde trok daar de conclusie uit dat toezichthouders in de zorg zich fors te weer moeten stellen tegen de politiek. Toen de dagvoorzitter hem vroeg of Hoek had opgeroepen tot ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’ antwoordde de rapporteur dat het zijn eigen conclusie was en zei: ‘Hans Hoek is een veel te gepolijste spreker om ongenuanceerd op te roepen tot strijd’.
Ik vond dat wel een mooi compliment, dat ik ‘gepolijst’ in staat ben om stevige kritiek te uiten zonder cynisch te worden. Dan is mijn boodschap goed overgekomen.