Nooit te oud
Datum: 18-05-2013
Nooit te oud
Op 27 april zond omroep Max de film ‘Nooit te oud’ uit. Wij hadden hem opgenomen en zagen de film gisterenavond. Ik kan hem iedereen aanraden. Kijk bij Max of uitzending gemist.
De film gaat over een verzorgingshuis, waarin de lichtdementerende Marius Koolman (Aart Staartjes) wordt opgenomen. In het huis ‘Voorstaete’ overheerst het beheersen van het budget boven de zorg en de kwaliteit van leven. Aart Staartjes kruist de degens met zorgmanager Georgina Verbaan, die zich meer druk maakt over haar mantelpakjes dan over de kwaliteit van zorg. De film gaat over de opstand die Staartjes met tien anderen (Bram van der Vlugt, Kitty Courbois, Frits Lambregts, Gerda Havertong en anderen) organiseert voor betere leefomstandigheden.
De film is een karikatuur, maar raakt wel aan alle elementen uit de zorgdiscussie. Gaat het om kostenbeheersing, orde, discipline en protocollen of om een menswaardig bestaan? Zijn die twee strijdig of vallen ze samen? Directeur Kasper van Kooten en zorgmanager Georgina Verbaan kiezen voor het eerste. Marius en zijn medebewoners komen in opstand omdat ze het tweede eisen. Hoe zet je de krachten en talenten van oudere mensen in en kijk je naar wat ze wel kunnen in plaats van alles voor ze te doen. De wens van Martin van Rijn dat buren elkaar helpen komt in de film letterlijk tot leven als Aart Staartjes zijn buurman (waarmee hij tot zijn ergernis een badkamer deelt) scheert, overigens ook vanuit eigenbelang omdat daarna de badkamer weer vrij is. Had hij dat zonder eigenbelang ook gedaan, zoals de staatssecretaris verwacht?
Beide werelden blijken ook uit het spreken over personeel. Debbie is de verzorgster, die meedoet met de opstand van de bewoners. In een dialoog tussen de directeur en één van de bewoners (een voormalig accountant, die de begroting heeft gekraakt), spreekt de eerste over FTE’s en de tweede over ‘Debbies’. Hoe anders wordt uw volgende bezuinigingsplan als u denkt in Debbies of Chantals in plaats van FTE’s?
De opstand leidt tot meer vrijheid en speelruimte voor de bewoners. Dat levert volgens de bewoner/accountant zelfs geld op omdat ze zelf doen, wat ze zelf kunnen. Het openingsbeeld en het slotbeeld laten dat goed zien. De film opent met een jonge man op een motormaaier en switcht daarna naar de voormalige tuinman in de gesloten afdeling, die zijn groene vingers alleen op twee zielige kamerplanten los kan laten. In de slotscene zit de voormalige tuinman met een gelukzalig gezicht zelf op de motormaaier. Die slotscene wordt ondersteund door het prachtige liedje van Jules de Corte ‘Als je overmorgen oud bent’.
Marius haalt het eind van de film niet, maar dat belemmert de andere bewoners niet om hun rechten op te eisen.
De film is zeer humoristisch maar bevat tegelijk heel veel scènes, die bruikbaar zijn voor gesprekken met zorgverleners en zorgmanagers over wat goede zorg is en hoe je dat als aanbieder en als ontvanger verschillend kunt beleven. Een aanrader.