Wallander als les in leiderschap
Datum: 22-01-2012
Wallander als les in leiderschap
Mijn vrouw en ik kijken graag naar de Zweedse detectiveserie Wallander. Gisteravond bekeken we een DVD van de vierde serie. Na afloop realiseerde ik mij dat het niet alleen een spannende detective is, maar vooral een permanente les in leiderschap. Bijna iedere aflevering zou te gebruiken zijn als casus voor een leiderschapstraining.
Kurt Wallander is een oudere politie-inspecteur, die zo in zijn werk is opgegaan, dat hij geen relatie en geen sociaal leven heeft. Hij heeft alleen zijn werk en de drank. Hij is daarom als de dood voor zijn pensioen over een paar jaar. Hij is slim, maar ook koppig en nukkig. De verhoudingen binnen zijn team zijn duidelijk. Wallander is de baas, maar wordt toch door iedereen ‘Kurt’ genoemd. Zijn ondergeschikten hebben alleen maar een achternaam zoals ‘Nyberg’ of ‘Martisson’. Ze mogen de baas wel suggesties doen, maar echt tegenspreken wordt niet op prijs gesteld.
Maar er is in iedere serie iemand, die dit gezag niet accepteert en de macht tart. Meestal is dat een vrouw. In de eerste twee series was het Wallanders dochter Linda, die ook bij de politie is. In de derde was het Martisson, die zich als opvolger van Wallander wilde manifesteren. In de vierde serie is het aspirant agent Isabelle, die fel durft tegen te spreken en haar eigen weg gaat. Een enkele keer is het ook haar collega aspirant Pontus. Verder is er een voortdurende machtsstrijd tussen Kurt en de officier van justitie Katherina, terwijl ze ook buren zijn en heimelijk op elkaar verliefd zijn.
Wat boeiend is aan het leiderschap van Wallander is dat hij voortdurend wil laten zien dat hij de baas is, maar in tweede instantie toch goed luistert en de ingevingen van zijn personeel waardeert en goed weegt. Dat zou hij beter direct kunnen doen, want dan waren de zaken sneller opgelost, maar dan was de serie ook niet spannend meer. Als de opponerende vrouw gelijk heeft, krijgt ze van Kurt op enig moment ook de eer voor haar gelijk. Dat doet hij meestal met een terloopse opmerking, maar wel steeds ten overstaan van het hele team. Als een van de medewerkers onverantwoord gedrag vertoont (meestal door alleen te handelen in een gevaarlijke situatie) dan krijgt hij/zij na afloop eerst ongelooflijk op zijn donder. Maar vervolgens laat de baas wel zien dat hij blij is dat de medewerker nog leeft en dat het effect van zijn eigengereid handelen heeft bijgedragen aan de oplossing van de zaak.
Wallander wordt zo bezien een boeiende serie over leiderschap. Als je met die ogen de serie beziet, zijn er veel waardevolle leerervaringen over leiderschap uit te halen. Ik beveel u zo kijken naar de serie van harte aan.