Weblogs

Ik heb ooit een keer gereageerd op een internet survey van de Bloomgroup Company over het gebruik van sociale media door adviesbureaus. Dat blijft kennelijk niet onopgemerkt, want ik werd door een student gevraagd om een interview voor zijn scriptie en ik kreeg recent een survey van McKinsey over hetzelfde onderwerp.

Aan de student had ik voorgesteld het interview via Skype te houden in plaats van op ons kantoor in Leusden. Dat past bij het onderwerp nietwaar. Het interview ging niet helemaal goed want de student kreeg de videoverbinding niet voor elkaar (sic). Hij zag mij wel, maar ik hem niet.

Het interview ging over de vraag hoe wij bij C3 sociale media gebruiken en wat het oplevert. Dat is een mooie uitdaging om eens na te denken wat je eigenlijk doet en waarom. Ik kreeg vandaag de transcriptie van het gesprek. Mooie aanleiding voor een blog.

We bloggen bij C3 nu bijna vijf jaar. Tegenwoordig is dat heel gewoon, maar vijf jaar geleden waren company blogs nog niet zo in. Toen gingen blogs vooral over persoonlijke levens of waren ze op actie gericht. Lees bij voorbeeld ‘Bloghelden’ van Frank Meeuwsen en of ‘Sex, Blogs & Rock-‘n-Roll’ van Ernst-Jan Pfauth (en bezoek zijn blog).
Maar waarom blogt een adviseur eigenlijk? Voor C3 is het deels voortzetting van ons beleid met nieuwe middelen. We hebben altijd onze kennis willen delen met artikelen en met de cahiers, die we vroeger uitgaven (en waar nog steeds om gevraagd wordt). Een weblog is een uitstekend middel om kennis te delen. Daarom schrijf ik ook graag blogs over een van de inhoudelijke onderwerpen waar ik mee bezig ben, zoals governance. Bovendien is het natuurlijk een uitstekend middel om jezelf te laten zien aan de markt.
Maar een blog schrijven heeft ook voor jezelf betekenis. Vaak heb ik een idee over een onderwerp. Vroeger legde ik een papiertje op mijn bureau met dat idee voor een artikel ‘later’. Soms ging ik er verder mee, vaker gooide ik ze na een tijdje weg. Een blog is een prima middel om je idee direct uit te werken en vast te leggen. Zo bouw je voor je zelf een ‘body of knowledge and ideas’ op, waar anderen ook van kunnen profiteren.

Wij hebben een groep relaties, die het gebruik van internet nog niet zo vanzelfsprekend vinden. Daarom doen we iets paradoxaals met die blogs. Een maal per jaar bundelen we een selectie van de blogs in een papieren boekje, dat we als eindejaargeschenk naar onze relaties sturen. Een fervente digitalist verweet me laatst dat het toch raar is om weer dode bomen (papier) te gebruiken om opnieuw vast te leggen wat al digitaal is. Hij heeft gelijk, maar zolang ons ‘Pilletje voor de zorg’ (zo heet die bundel) nog hogelijk gewaardeerd wordt, gaan we ermee door.

De student vroeg me of de blogs wel gelezen worden en of er op gereageerd wordt. Dat laatste is heel weinig zo, maar ik reageer zelf ook steeds minder op blogs van een ander. Je leest het snel, vindt het interessant of niet en zapt naar het volgende. Ik zie ook bij andere blogs dat er weinig reacties zijn, behalve als iemand zich kwaad maakt. Schrijf iets over de inkomens van zorgbestuurders en je krijgt per ommegaande woedende anonieme reacties over ‘die graaiers’ en ‘handen aan het bed’. Schrijf iets opbouwends en bijna niemand reageert.

Het schrijven van blogs is een vanzelfsprekend onderdeel van mijn leven geworden. Binnen C3 hebben we de afspraak dat iedere consultant twee blogs per maand schrijft. Voor sommige collegae is dat een zware opgaaf. Ik schrijf er meer en beleef daar plezier aan. Het gaat ook steeds sneller (deze blog kostte ongeveer 20 minuten plus het plaatsen en het aanbrengen van de links).

Volgende keer iets over de andere sociale media.