Risico en transitie

Datum: 16-09-2014

Risico en transitie

Onlangs ontmoette ik de eigenaar van een groot, succesvol bedrijf. Het bedrijf ontwikkelt nieuwe diensten en zet deze in de markt. De eigenaar vertelde dat hij stuurt op het nemen van risico. Hij wil dat zijn bedrijf echt vernieuwend is en dus niet doet wat anderen al doen. En bij vernieuwing hoort uitproberen en mislukken. Hij gaat ervan uit dat 80% van de projecten van het bedrijf niet tot succes zal leiden. En daar stuurt hij dan ook op. Medewerkers die teveel succesvolle projecten hebben worden ter verantwoording geroepen. Er wordt gekeken of zij wel vernieuwend genoeg zijn en of zij wel voldoende risico nemen. De medewerkers die ik sprak vonden het heerlijk om in een dergelijke omgeving te werken. Vooral het feit dat zij mogen experimenteren en fouten mogen maken vinden zij een verademing. Het geeft hen een veilig gevoel.

In zorg en welzijn wordt er steeds meer gestuurd op het vermijden en het beheersen van risico’s. Zowel op clientniveau als op instellingsniveau is het minimaliseren van risico’s een belangrijk thema. Daar is op zich niets mis mee. Maar het leidt wel tot een beheersmatige cultuur, waarin fouten eigenlijk niet kunnen.

Tegelijkertijd zijn er grote transities gaande in de jeugdzorg en in de langdurige zorg. Deze transities moeten ertoe leiden dat de zorg verandert en vernieuwt. Maar hoe kan de zorg vernieuwen als we geen risico nemen? Hoe kunnen we experimenteren als we niet mogen mislukken? Hoe kunnen we ontwikkelen als we daar geen budget voor beschikbaar stellen?