Opmaat

Datum: 10-08-2012

Opmaat

Voordat de muziek begint, brengt de dirigent zijn hand omhoog, en wacht zodat iedereen zich kan concentreren, ademhalen voor de eerste tonen. In die korte opmaat ligt de kiem voor alles wat daarna nog gaat komen. Naast mijn werk als adviseur en manager, heb ik er plezier in om zelf muziek te maken. Door de jaren heen, heb ik zo meerdere instrumenten (enigszins) leren bespelen. Helemaal mooi is het om dat samen met anderen te doen: samen te musiceren, samen te zingen.
Recent ben ik gestart met het bespelen van de contrabas. Een mooi groot instrument en geschikt om allerlei muziek te maken, van klassiek strijkconcert tot moderne jazz. Er kan van alles mee.
Maar zover ben ik nog lang niet, want terwijl ik toch wel aardig wat van muziek weet, moet ik gewoon bij het begin beginnen. Goed luisteren naar de leraar die weet hoe het moet. Met de strijkstok één lange noot helemaal goed te leren spelen, door het steeds met volle concentratie opnieuw te doen. Ik sta versteld van hoeveel aspecten erbij komen kijken om die eerste toon te leren spelen. De aanzet, de streek, de druk, de snelheid. Alles doet er toe.
En dat leren doe ik vooral door te luisteren naar wat je hoort, te kijken naar wat je ziet, de beweging in mijn lijf te voelen. Eigenlijk leer ik het beste door niet gelijk maar “te doen” en te herhalen, maar door eerst goed “waar te nemen” wat er gebeurt, waar het echt omgaat. En na een tijdje vindt dat “nieuwe” een eigen plek, in harmonie, met de ervaring van de vele jaren hiervoor. Het lijkt wel vanzelfsprekend te gaan, gewoon door te luisteren en te begrijpen.

Zo vergaat het me sinds enkele weken ook binnen de kring van C3. Al vele jaren werk ik in de zorg en vele functies van verpleegkundige tot bestuurder, en van alles ertussen in, gehad. Sinds 2005 heb ik dat als adviseur of manager in project- of interim-opdrachten mogen doen. In al die jaren, heb ik daarbij mijn eigen aanpak en methodiek ontwikkeld, en verder verfijnd.
En nu een heel nieuwe werkomgeving, nieuwe collega’s en tegelijk een bekende wereld. Ik ervaar een sterke overeenkomst met de eerste ervaring met de contrabas.
Ook hier wordt ik geconfronteerd met andere ideeën, meningen, methodes, overwegingen. En ook hier past het om niet gelijk maar “te doen”, maar eerst te horen, te ervaren en te begrijpen.

Bij dit leerproces past het om opnieuw te luisteren naar hetgeen er leeft in de wereld van de zorg, de vraagstukken van dit moment te leren zien en te begrijpen.
Daarom ga ik graag in gesprek met de mensen in en uit de zorg. Om te horen wat er leeft en er met elkaar op te reflecteren, te spiegelen. Dat geeft immers de beste kans om het alledaagse, het vanzelfsprekende, in een ander kader te zien, te horen hoe het elders werkt en je af te vragen of dat op de eigen werkplek ook zo aan de orde is.
Daarbij passeren vele thema’s, zoals de overgang van de geriatrische revalidatie naar de zorgverzekeringswet (inclusief DBC-methodiek!); de verregaande scheiding van wonen en zorg en de betekenis die dat voor de cliënt, medewerker en continuïteit van de organisatie heeft.
Risicobeheersing door integratie van de verschillende kwaliteits- en veiligheidssystemen van de zorgorganisatie; enzovoort. Allemaal vraagstukken, die in de komende tijd vaak aan de orde zullen komen.

Een weblog als dit is er niet voor bedoeld, deze vraagstukken diepgaand te behandelen. Maar ik wil wel proberen het te benutten om de inzichten, uit de gesprekken met u en uw collega’s, aan de orde te stellen. Voor een echt grondige aanpak, is C3 op vele wijzen beschikbaar.
En daar wil ik mijn bijdrage aan leveren, door het geven van workshops over deze thema’s. Of door u te helpen bij het onderzoeken en oplossen van vraagstukken/problemen in uw organisatie.

Maar eerst goed “oefenen” door niet “te doen”, maar goed te luisteren en te begrijpen.
Als het u aanspreekt om in gesprek te gaan over de thema’s die u bezighouden, laten we dan een afspraak maken.