Emancipatie van de mantelzorg
Datum: 17-11-2012
Emancipatie van de mantelzorg
Afgelopen week was voor mij de week van de mantelzorg. Of de week van de naastbetrokkenen, het is maar net hoe je het noemt.
Woensdag maakte ik kennis met de naastbetrokkenenraad van de organisatie, waar ik momenteel interim-manager ben. Deze raad bestaat voornamelijk uit ouders van kinderen met ernstige psychiatrische problemen. Zij vertelden hoe zij in het verleden buiten de zorg werden gehouden. Zij werden nauwelijks bij de behandeling van hun kind betrokken en werden soms zelfs als lastig gezien. Zij vertelden ook dat zij als naastbetrokkenenraad strijd hadden moeten leveren met de zorgaanbieder om gehoord te worden en serieus genomen te worden. En zij vertelden dat er nu goed wordt samengewerkt. Dat de instelling en de naastbetrokkenenraad samen optrekken om optimale zorg te bieden. Om de familie van patiënten bij de behandeling te betrekken en hun ervaring met de patiënt te benutten. En om oog te hebben voor de zware belasting, die een ziek familielid voor een gezin kan betekenen.
Een dag later zag ik hier een prachtig voorbeeld van. Het was de broer van een gesepareerde cliënt gelukt om hem te overtuigen om medicatie te nemen. Daardoor werd de cliënt rustiger en kon hij weer uit de separeer. Een mooie samenwerking tussen zorg en familie.
Vrijdag gaf ik een presentatie over mantelzorg en mantelzorgondersteuning. De toehoorders werken allemaal in de zorg. Ik vertelde daar dat er rond het jaar 2000 mantelzorgondersteuning is opgezet. Mijn publiek vond dat maar raar. Volgens hen was het een taak van de zorg om ook het welzijn van mantelzorgers in de gaten te houden. Volgens hen was het vanzelfsprekend dat zorg en familie met elkaar optrekken en samen overleggen wat haalbaar is. En zij vonden dat de hulpverleners, die dat onvoldoende doen, moeten worden geschoold in het signaleren en bespreekbaar maken van problemen van mantelzorgers.
Ik vond het prachtig om hun reactie te horen. Voor mij betekent het dat de aandacht voor mantelzorgers zo langzamerhand geïntegreerd raakt in de reguliere zorg. De mantelzorg emancipeert.