De Hubble als inspiratiebron voor projecten
Datum: 10-08-2011
De Hubble als inspiratiebron voor projecten
Iedere projectleider komt in zijn/haar project wel eens een ‘dip’ tegen. Zeker bij projecten die een langduriger karakter hebben. In mijn vorige blog heb ik als verklaring van de projectdip over de onafgemaakte U-curve geschreven. Aan het begin van een project zijn we gemotiveerd en stellen we ons de vraag: ‘Hoe ver ben ik al?’. Aan het eind van het project zijn we ook gemotiveerd en stellen ons de vraag: ‘Hoe veel moet ik nog?’. Maar in het midden van het project ontstaat een motivatiedip. De blog eindigde met 3 tips om de dip te voorkomen. In deze blog volgt een vierde tip. Die tip komt uit een onverwachtse hoek: de Hubble.
De Hubble is de ruimtetelescoop van NASA die ons fraaie en interessante plaatjes toont uit het heelal. Planeten, kraamkamers voor sterren, stervende sterren: de Hubble laat de wonderen van het heelal ons in kleur zien. In het Omniversum in Den Haag draait een film over de Hubble en de reparatiewerkzaamheden die eraan zijn verricht. De bemanning van de Space Shuttle Atlantis voert de werkzaamheden uit.
Eén van de astronauten heeft een moeilijke taak. Hangend in de ruimte moet hij een paneel vervangen. Het paneel zit met zesendertig kleine schroefjes vast. Een secuur en uiterst geconcentreerd werkje, dat te vergelijken is met een project: het project ‘schroeven uitdraaien’ is geslaagd als de astronaut alle zesendertig heeft verwijderd zonder er één te laten vallen. Deze activiteit duurt uren. In dit mini-project kan de projectdip makkelijk optreden, als de astronaut zich teveel bezig houdt met hoeveel schroeven hij heeft uitgedraaid en hoeveel hij er nog moet.
Om de projectdip te voorkomen brengt de astronaut zich, zoals het in de film wordt genoemd, in een ZEN-achtige state of mind. Hij concentreert zich op de schroef die hij voor zich heeft. Het maakt niet uit of dat de tweede of de tweeëndertigste schroef is. Hij kijkt dus niet terug en ook niet vooruit maar concentreert zich op het hier en nu. Een belangrijk principe in ZEN is dat ‘willen leidt tot lijden’. Door het ‘willen’ op de achtergrond te plaatsen en schroef voor schroef de situatie te benaderen, lukt het de astronaut om zijn klus te klaren.
De vierde tip om een projectendip te voorkomen ontleen ik aan dit Hubble-verhaal:
Benader activiteit voor activiteit (schroef voor schroef)
Concentreer je als projectleider op de activiteiten die in het hier en nu belangrijk zijn. Je hebt immers met behulp van je projectplan al goed overdacht hoe het gehele traject er globaal uit gaat zien. En de evaluatiemomenten en voortgangsbesprekingen houden je scherp op het projectverloop. Gaande de rit is het belangrijk om je op de dagelijkse activiteiten te richten: op die ene schroef waar je mee bezig bent. Het heeft geen zin om je op alle zesendertig te concentreren. Dat geeft alleen maar frustratie en complexiteit.