Zelfoverschatting

Datum:16-02-2010

Zelfoverschatting

Vanmorgen (16/2/2010) stond in de Volkskrant een artikel van mevrouw dr. M. Bussemaker, staatssecretaris van VWS. Mevrouw Bussemaker verdedigt in dat artikel het beleid van VWS voor de AWBZ als reactie op een artikel van Nieuwenhuizen Kruseman en Wesseling in dezelfde krant op 8 februari.
Het artikel bevat geen nieuwe informatie. Ik ga dan ook niet op de inhoud in, maar kijk ernaar vanuit governance oogpunt.

Het artikel bevat 13 keer woorden als ‘ik’ en ‘mijn’ en het is geschreven door ‘Jet Bussemaker’. Dat leidt tot de vraag of de persoon Bussemaker of de functionaris de staatssecretaris hier schrijft. Mevrouw Bussemaker. Van de 13 persoonlijke statements zijn er 5 actief ‘doe ik’, ‘voer ik in’, ‘Ik heb een fors begin gemaakt’, ‘Mijn uitdaging is’.
Dat roept het beeld op dat de persoon Bussemaker in haar eentje en op eigen kracht de AWBZ verandert. Alsof er geen hordes ambtenaren aan werken, er geen adviezen worden uitgebracht, de Tweede en Eerste Kamer er niet over gaan en of uitvoeringsinstanties niet van alles moeten doen om het ‘ik doe’ van Jet waar te maken.

Het lijkt me een vorm van zelfoverschatting om jezelf zo centraal te stellen in een langdurig veranderproces, waar je toevallig vier jaar leiding aan mag geven. Bussemaker staat daarin overigens niet alleen. Veel bewindslieden en Kamerleden doen alsof zij als persoon het verschil maken en alleen deze persoon in zijn of haar eentje een groot probleem op kan lossen. Bestuurders van grote ondernemingen vertonen vaak hetzelfde gedrag. Hij (zelden een zij) heeft het bedrijf van de ondergang gered. De autobiografie van Lee Iacocca en de publicaties van Jack Welsh zijn daar extreme voorbeelden van. Een beetje meer bescheidenheid in de politiek en in de top van het bedrijfsleven zou geen kwaad kunnen. Niemand krijgt in zijn eentje iets voor elkaar.