Spitsroeden lopen

Datum: 28-04-2009

Spitsroeden lopen

Onlangs was ik in gesprek met een aantal bestuurders op een symposium. Het gesprek ging over het gegeven dat het voor bestuurders soms spitsroeden lopen is. Een eigenaardige uitdrukking eigenlijk maar iedereen weet direct wat er bedoeld wordt. Leek me aardig toch eens op zoek te gaan naar de oorsprong van deze uitdrukking. De uitdrukking staat voor een militaire lijfstraf die tot in de 19de eeuw kon worden opgelegd aan soldaten. Als veroordeelde werd je een parcours opgestuurd tussen twee rijen manschappen die de veroordeelde met een stok van puntig rijsthout (spitsroede) slagen op de ontblote rug toebrachten. Het was een risicovolle straf voor de veroordeelde die niet altijd goed afliep en de dood tot gevolg kon hebben.

Ook bestuurders “overleven” het soms niet. De externe- en interne druk die op bestuurders wordt uitgeoefend maakt dat je soms aardig moeten kunnen laveren om je doel te bereiken en als bestuurder succes te boeken. Het vraagt om aan de ene kant daadkracht maar aan de andere kant een gezonde dosis flegmatiek en rust. Het succes waarmee je dat doet is in grote mate afhankelijk van hoe je je als leider van je organisatie opstelt. Ben je in staat medewerkers mee te nemen in de doelstellingen van de organisatie, hen te motiveren en aan te zetten om resultaten te boeken. Hierbij komt daadkracht aan de orde, maar graag gedoseerd. Teveel prestatiedrang werkt in een organisatie contraproductief. Het is zoeken en begrijpen wat medewerkers in de organisatie nodig hebben om goed te kunnen presteren. Ben je in staat om te “luisteren” naar je organisatie en verbinding te maken. En dan geen kunstmatige verbinding, maar één waarvan men ziet en voelt dat het ertoe doet. Juist in het verbinding maken schuilt de crux en het succes van de bestuurder en daarmee de organisatie.