Kafka op een bankje

Datum:15-04-2009

Kafka op een bankje

Goede vrijdag was het prachtig weer. Mijn auto moest kort naar de garage. Meestal wacht je dan met een plastic beker lauwe thee, bladerend in tijdschriften met machismo raceauto’s, die je toch nooit zult kopen. Daar had ik met het mooie weer geen zin in, dus ik ging een eindje lopen.
Ik belandde op een bankje in de zon op de ‘boulevard’ van Harderwijk, twee grasvelden aan het water, waar iedereen elkaar ontmoet. Het was een drukte van jewelste. Veel jonge mensen en veel motorrijders, die hier kwamen uitwaaien. Nog niet echt rokjesdag, maar wel veel mensen die zich duidelijk voor het eerst in voorjaarskleren hulden. Ik was heel tevreden met de zon en een beetje rondkijken in dit gestolen uurtje.

Naast mij vlijde zich een wat oudere man neer, die ook overduidelijk met de motor (later bleek het een motorscooter te zijn) was gekomen. Na een vriendelijke opmerking over het weer, bleef het aangenaam stil tussen ons. Toch kon de heer na een tijdje de verleiding niet weerstaan om een praatje aan te knopen. Hij kwam uit Arnhem en was duidelijk met vroegpensioen. Hij maakte zich oprecht druk over wat er bij hem in de buurt gebeurt.

Hij vertelde over een mooi pad voor rolstoelen langs de rand van het bos, dat met veel publiciteit twee jaar geleden door de wijkwethouder was geopend. Maar toen hij een paar weken geleden de hond uitliet, bleken er ineens een paar boomstammen ingegraven dwars over het pad ingegraven te zijn. Mijn gesprekspartner had zich daar boos over gemaakt en de wijkwethouder gebeld. Wat heb je immers aan een rolstoelpad als er geen rolstoel over kan. De wijkwethouder wist van niks en leek ook verder niet erg geïnteresseerd. Er volgde een heel verhaal hoe onze betrokken burger de gemeentelijke instanties was afgegaan om de oorzaak te vinden en een oplossing te bewerkstelligen. Uiteindelijk bleek de verkeersdienst zonder enig overleg de blokkade te hebben opgeworpen omdat er weleens brommers op het pad reden, ‘en die moeten geweerd worden, ongeacht de effecten’.

Mijn bankgenoot had het er niet bij laten zitten. Na een e-mail bombardement en de dreiging de pers te bellen, bleek uiteindelijk de wijkwethouder bereid om met de verkeersdienst te gaan praten. Resultaat is dat nu in het voorjaar de boomstammen weer uitgegraven zijn en het rolstoelpad in ere is hersteld. De verkeersdienst zint nog op andere manieren om brommers te pesten.

Zo kun je ineens op een mooie goede vrijdag op een bankje in de zon Kafka tegenkomen.