Hoe gaat het met zorgverleners in de bureaucratisering?

Datum: 30-09-2008

Hoe gaat het met zorgverleners in de bureaucratisering?

Zorg is een schaars goed Steeds meer mensen willen er gebruik van maken en er komt in verhouding steeds minder beschikbaar. Deze schaarse zorg wordt niet ruimhartig toebedeeld. Indicaties gaan uit van het minimale.

De sector oefent zich om steeds scherper te gaan beschrijven welke zorg op welk moment wordt verleend. Steeds nauwkeuriger grijpen de bureaucratische tandraderen in elkaar. De nadruk komt te liggen op het pakketje zorg waar een cliënt recht op heeft. De afspraken daarover worden vastgelegd in een zorgovereenkomst. Vervolgens moet daar naar gehandeld worden. Dit is een proces van checks and balances en veel administratie. Zorgverleners hebben daar over het algemeen een hekel aan.

Het is daarom een vraag voor mij wat deze ontwikkeling van verdergaande bureaucratisering met de zorgverlener of de professional doet? Volgens mij zijn de gevolgen niet positief. Het inperken van het aantal vrijheidsgraden van medewerkers (professionele autonomie) leidt tot vermindering van de gevoelde verantwoordelijkheid. Mensen gaan de rol vervullen van een tandrad in het systeem en de betrokkenheid bij de cliënt wordt zodoende lager. Is het niet zo dat een zorgverlener voldoende vrijheidsgraden nodig heeft om te bepalen wat er nodig is, om dientengevolge zijn gedrag en handelswijze aan te passen?

Wellicht komt deze stelling wat soft over. Het is toch immers zo dat de zorgsector in veel zaken duidelijker moet zijn en ook taakgerichter! Dat is zeker zo. Ik ben ook erg voor verzakelijking in de zin dat principes voor het klantgericht verlenen van professionele diensten worden toegepast. Dat is echter wat anders dan steeds strakkere bureaucratische kaders maken. Daar wordt niemand beter van en ook niet gelukkiger. Gaarne reactie!