Aanpak beroerte beroert de gemoederen

Datum: 08-07-2009

Aanpak beroerte beroert de gemoederen

Op 22 juni jl. heeft het Financieele Dagblad (FD) een artikel van collega Albert en mij geplaatst over de versnipperde zorg voor patiënten met een CVA en de effecten van de gescheiden financieringsstromen. Het artikel heeft wel wat in beweging gezet.

Een ouder is in de pen is geklommen om te illustreren dat, in vergelijking met het buitenland Nederland achterblijft met de zorg na een beroerte. In het FD van 4 juli beschrijft de heer Elgersma de slechte zorgprestaties die zijn zoon Pieter heeft ondervonden bij de behandeling van zijn CVA. Het is een heel schrijnend verhaal waarbij ik tijdens het lezen de boosheid op voel komen. Het zal je maar gebeuren. De heer Elgersma roept de politiek op om zich eens druk te gaan maken over de ingrijpende gevolgen die zo’n 40.000 Nederlanders treft door hun beroerte.

Een andere reactie is van een heel ervaren verpleegkundige. Zij werkt op een CVA-unit in een verpleeghuis. Deze verpleegkundige reageerde per mail. In eerste instantie wat verbolgen. Dat kwam doordat het artikel de kop heeft ‘Aanpak beroerte baart zorgen’ (onze oorspronkelijke kop ‘Financiering frustreert zorg bij beroerte’ is door het FD gewijzigd). Ik kan me voorstellen dat zorgprofessionals zich door een dergelijke kop aangesproken voelen.

Toch is het zo dat de verpleegkundige via onze correspondentie per mail feilloos met voorbeelden weet aan te geven, waar het in de zorg bij een beroerte aan schort: eenheid in zorgbeleid tussen de betrokken zorgorganisaties. Ze schrijft dat een bewoner in een ziekenhuis pas twee dagen voor de overplaatsing naar de CVA-unit uit bed is gekomen. Dat een bewoner in het ziekenhuis sondevoeding krijgt maar bij goede begeleiding weer zelfstandig kan eten. Dat per januari 2009 gekort is op paramedische zorg….et cetera.
En zo zullen verpleegkundigen uit een ziekenhuis een gelijkende opsomming vanuit hun perspectief kunnen maken.

De versnippering in zorg, waarbij zorg niet op elkaar aansluit, hoeft niet. Maar het is niet alleen de versnippering. Het gaat óók om het integreren van nieuwe inzichten in het behandelbeleid. Patiënten en hun familie, zoals de familie Elgersma, mogen state of the art-zorg verwachten.
Tijdens de presentatie van de nieuwe richtlijn beroerte, in maart jl. (zie o.a. weblog van 12 maart), is mij duidelijk geworden dat deze nieuwe richtlijn nogal wat implicaties heeft: zowel zorginhoudelijk als voor de organisatie van zorg. Het is nu een kwestie van de handschoen oppakken en aan de slag gaan: doen dus!