Als veranderen afbouwen betekent
Datum: 03-04-2010
Als veranderen afbouwen betekent
Het uitbreiden van organisaties en organisatieonderdelen kost zweetdruppeltjes maar het afbouwen ook. Twee weken geleden kwam ik op verzoek van een team projectmanagers in de logistiek & transport een uurtje over verandermanagement praten. Wat is nou een uurtje zou je zeggen, over een onderwerp waar boeken vol over zijn geschreven. Deze projectmanagers wisten echter dat uurtje uitermate efficiënt te gebruiken.
Tijdens het rondje kennismaken en de inventarisatie van punten waar ze het over wilden hebben, werd mij snel duidelijk wat hen bezig hield: de afbouw van hun team. Een groot deel van de werkzaamheden is verplaatst naar een ander land. De meeste teamgenoten zijn of worden ontslagen en er blijven een paar projectleiders over. Hoe doe je nu zo’n veranderproces?
Ik moest even schakelen, want met deze, voor hen heel persoonlijke en ook emotioneel geladen vraag, loop je de kans in een negatieve treurnis-setting terecht te komen. En daar wilde ik uitblijven. De bijeenkomst was bedoeld om vanuit de eigen professie naar veranderen te kijken. Op die lijn wilde ik blijven zitten. Ik heb de groep voorgesteld om eerst met elkaar wat ‘taal’ te maken over veranderen door naar verschillende soorten veranderaanpakken te kijken. En daarna hun punt over de afbouw van het team bij de kop te nemen. Daar stemden ze mee in.
Na een geanimeerd gesprek over veranderaanpakken kwamen we bij des poedels kern. Hoe kan je, veranderkundig gezien, het beste een proces van afbouw aanpakken. Ik heb de ‘slinger’ met fasen van een rouwproces op een flap-over gezet en het team de vraag voorgelegd: wat heb je afgelopen periode gevoeld, ervaren en gedaan? De woorden stroomden de ruimte in: ontkenning, verdriet, somberte, sabotage, je erbij neerleggen, apathie, nieuwe kansen ruiken et cetera. De woorden pasten feilloos in ‘de slinger’.
De volgende vraag was: wat heb jij zelf nodig om goed door die slinger heen te komen? Ook op die vraag kwam snel een antwoord: informatie. En niet één maal of zo nu en dan. Maar systematisch: hoe staat het ervoor, hoe ver zijn we, wat is de volgende stap. Een aantal projectmanagers had bij zichzelf gemerkt dat ze door het gebrek aan informatie weer terug vielen in de slinger. Ze waren zover dat ze een nieuw perspectief zagen. Maar doordat het allemaal zo lang duurde en ze niet wisten waar ze aan toe waren, gingen ze toch geloven dat het allemaal niet zo’n vaart zou lopen (ontkenning).
Later hoorde ik dat de aanwezige manager na het uurtje verandermanagement direct de koe bij de horens heeft gevat. Hij is ingegaan op de behoefte aan informatie. Nu maar hopen dat hij de boodschap ‘systematisch’ gehoord heeft.