Another inconvenient Truth

Datum:06-12-2009

Another inconvenient Truth

Gisteren stonden er twee artikelen over de opwarming van de aarde in NRCHandelsblad. Een artikel van Leon de Winter in Opinie & Debat en een van Karel Knip in de Wetenschapsbijlage. Beiden geven deels dezelfde feiten, maar komen tot heel andere conclusies.

Eerst de feiten, waarover beiden het eens zijn:
– De aarde is de laatste 7 tot 10 jaar helemaal niet verder opgewarmd. De gemeten temperaturen zijn gelijk gebleven of gedaald, ondanks forse uitstoot van broeikasgassen.
– Er is een wetenschappelijk dispuut gaande of de veronderstelde opwarming ligt aan menselijk gedrag (nu de hoofdstroom) of natuurverschijnselen, zoals de aanwezigheid van zonnevlekken.
– De methode, waarmee ‘aangetoond’ is dat de aarde sinds 1900 snel opwarmt (de liggende hockeystick van Michael Mann) is betwistbaar op grond van de aannamen, die gedaan zijn.
– De data op grond waarvan de opwarming van de aarde wordt bewezen, zijn voor een groot deel vernietigd en voor het overige niet openbaar.
– Het onderzoek is dus niet reproduceerbaar en voldoet daarmee niet aan een wezenskenmerk van goed onderzoek.
– Een hacker heeft e-mails gepubliceerd van de twee wetenschappelijke goeroe’s van de opwarming van de aarde, Phil Jones en Michael Mann, waarin zij de University van East Anglia bezweren om de gebruikte gegevens niet te publiceren. Inmiddels heeft de universiteit dat wel gedaan, waarbij bleek dat veel data zijn weggegooid.
– Phil Jones is tijdelijk afgetreden als hoofd van de Climat Research Unit van de University of East Anglia.

De Winter en Knip kiezen vervolgens twee verschillende kanten van het spectrum. Ze veronderstellen beiden een complot. De Winter veronderstelt een complot van degenen, die geloven in opwarming van de aarde om in Kopenhagen grote macht te claimen om de vrijheid van het individu in te perken omdat er anders een milieu catastrofe dreigt. Knip veronderstelt een complot van de antiklimaat lobby tegen beide wetenschappers. Hij verklaart hun gebrek aan bereidheid om gegevens af te staan en discussie aan te gaan uit de grote druk, waaronder ze al jaren staan. Daardoor zijn ze volgens Knip obstinaat geworden.

Ongeacht wie er gelijk heeft, er is dus een andere ‘inconvenient truth’, dan die waar Al Gore het monopolie op claimt. Of beter gezegd, er is niet één waarheid over de opwarming van de aarde. Dat is misschien nog wel ongemakkelijker (inconvenient).  Want hoe kun je in Kopenhagen wereldwijd beleidsmaatregelen willen afspreken, als je niet zeker bent van de onderliggende wetenschappelijke onderzoeken. Of sterker nog alleen onderzoek gebruikt dat in jouw kraam te pas komt.

Dat probleem doet zich niet alleen bij de opwarming van de aarde voor. Het Nederlandse kabinet gebruikt onderzoek van het CPB om aan te tonen dat vergrijzing een maatschappelijke ramp is en dat er dus ingegrepen moet worden. Economen grossieren al veel langer in verschillende scholen van onderzoek, die door beleidsmakers naar wens uit de kast gehaald kunnen worden. Van de grieppandemie is ook nog steeds de vraag of dit een politiek item is, dat wetenschappelijk is onderbouwd of een wetenschappelijke waarheid, die om politiek ingrijpen vraagt.

Op basis van gezond verstand is het natuurlijk logisch om fossiele brandstoffen niet in een hoog tempo op te gebruiken, het milieu niet te vervuilen en de uitstoot van schadelijke gassen te beperken. Maar ‘the other inconvenient truth’ is dat het beleid niet gebaseerd kan worden op eenduidige bevindingen, die aan de eisen van goed wetenschappelijk onderzoek.
Dat is een probleem, wat zich inmiddels op bijna alle beleidsterreinen voordoet.