BUB

Mijn vrouw kreeg een uitnodiging voor het tweejaarlijkse bevolkingsonderzoek naar borstkanker. Al ben ik geen slachtoffer, toch lees ik zo’n brief met meer dan gemiddelde belangstelling. Vooral de ondertekening viel mij op. De brief is ondertekend door een mevrouw die ‘Manager Business Unit Borstkanker Nijmegen’ is, dus afgekort is ze de baas van de BUB.

Hoe kan iemand nu toch zo’n organisatieonderdeel verzinnen. Kennelijk is borstkanker voor de organisatie ‘Bevolkingsonderzoek Oost’ geen publieke taak, maar ‘business’. Dat suggereert op zijn minst dat er grof geld mee verdiend wordt. Mevrouw is kennelijk de baas van een resultaat verantwoordelijke eenheid (RVE), die erop gericht is om geld te verdienen. Ik weet niet of ik mijn borsten (als ik ze had) toe zou vertrouwen aan een BUB, die geld aan me wil verdienen. Mijn vrouw laat zich overigens wel onderzoeken, want ze tilt hier minder zwaar aan dan ik.

Overigens is de brief ook weinig informatief. Over de aard van het onderzoek staan maar drie regels, die niets vermelden over de pijn die het pletten van de borsten (soms nog dagen daarna) tot gevolg heeft en over het ongemak, dat je half naakt tussen twee platen moet. Aan de wijze waarop je je moet afmelden, worden meer woorden gewijd.

Er staat niets in over de risico’s van het onderzoek. Evenmin wordt gemeld hoe vaak er vals positieve en vals negatieve uitslagen zijn en hoe daarmee omgegaan wordt.

Een volstrekt bureaucratische brief over een van de grootste angsten, die de meeste vrouwen hebben. Dat moet toch beter kunnen. De manager BUB is overigens een vrouw. Kan zij zich niet beter inleven in de gevoelens van haar sexegenoten?