De avonturen van Gover en Nance (17) Doorzichtig maar niet transparant
Datum:01-08-2010
De avonturen van Gover en Nance (17) Doorzichtig maar niet transparant
Nance zucht eens diep. Daar heb je Nick weer, hij zal wel weer van alles vinden over de politiek in Den Haag. Maar gelukkig heeft Nance met haar vrienden afgesproken om te gaan shoppen nu de eerste wintermode in de winkels hangt. Ze wuift naar Nick, geeft haar broer een kus op zijn voorhoofd, grijpt haar tas en stuift de winkel uit. Ook Gover zucht inwendig diep. Hij had willen werken aan de vragen voor de governance Twee voor Twaalf, maar nu moet hij Nick bezig houden. En omdat Nick de neiging heeft om af en toe voor duizend euro alles wat nieuw is over governance te kopen, moet je hem wel te vriend houden.
‘Ik amuseer me kostelijk met dat hele informatiegedoe in Den Haag’. Nick valt graag met de deur in huis. ‘Wat een gedoe. Ze zijn al meer dan 50 dagen bezig en wat ze doen is volstrekt onhelder. Zelfs de oude meester Lubbers is van stal gehaald om het vooral onnavolgbaar te maken’. Gover bromt iets terug, terwijl hij koffie inschenkt. Hij weet ook wel dat Nick toch niet naar hem luistert. ‘Wat ik zo mooi vind is dat politici zelf altijd het tegenovergestelde doen van wat ze van anderen eisen. Er zijn na de verkiezingen 60 Kamerleden vertrokken met ieder recht op 6 jaar wachtgeld. Maar een bestuurder van een organisatie mag maar voor een jaar geld meekrijgen van diezelfde Kamerleden. Dat gezeur over geld vind ik overigens niet zo interessant. Het gedoe over transparantie veel meer. Politici eisen van iedereen op ieder moment volledige transparantie. Alles moet inzichtelijk voor iedereen zijn en alles moet verantwoord worden. En als dat niet vanzelf gaat, maken ze er wel weer een wet voor’.
Nick is buiten adem van zijn wandeling en deze monoloog. Dat heb je met zo’n meer dan Bourgondisch lijf. Dus hij pauzeert even om een slok van zijn koffie te nemen. Terwijl hij probeert te verbergen dat hij zijn mond brandde aan de hete koffie gaat hij door. ‘Maar hun eigen handelen is helemaal niet transparant. Bij de gesprekken over Paars plus legden de informateurs een Twitterverbod op. Verhagen, Rutte en Wilders hebben zich een week op een geheime plaats teruggetrokken en in die tijd niets verteld. En als ze dan naar buiten komen is het met een vaag verhaal. Een ceo van een beursgenoteerde onderneming zou daarvoor de bak in gaan, omdat hij koersgevoelige informatie achterhoudt. In de politiek is dat heel gewoon. Politic houden niet van transparantie als het henzelf betreft. Ze zijn dol op de achterkamertjes, die ze anderen verbieden.’
‘Nou, nou’ werpt Gover tegen. ‘Je loopt wel erg hard van stapel’. ‘Daar houd ik van’ zegt Nick. ‘Ik ben een van de weinigen die zich kan veroorloven dit soort dingen te zeggen. Maar ik was nog niet klaar. Het is dus niet transparant, maar wel doorzichtig. Dat lijkt raar, want het zijn twee woorden die willen uitdrukken dat je ergens doorheen kunt kijken. Ik bedoel ‘doorzichtig’ in overdrachtelijke zin. Het is niet transparant wat ze aan het onderhandelen zijn, maar het is weel heel doorzichtig waar ze op uit zijn. Rutte wil premier worden, ongeacht met wie. Wilders wil aan de zijlijn macht uitoefenen zonder verantwoordelijkheid te dragen. Verhagen wil minister van buitenlandse zaken blijven. Cohen heeft spijt dat hij geen burgemeester van Amsterdam is gebleven. En Pechtholdt en Halsema komen tot de ontdekking dat ze er toch echt niet toe doen. Het gaat alleen maar om de macht in de Haagse Kaasstolp en helemaal niet om het regeren van het land en zeker niet om oplossen van de problemen waar dit land voor staat. Als het niet zo triest was, zou het een prachtig toneelstuk zijn. Maar kom, laat eens zien wat je voor nieuws over governance in huis hebt’. Nick hijst zich uit zijn stoel en gaat in de schappen neuzen. Gover haalt opgelucht adem en probeert weer na te denken over Twee voor Twaalf.