De avonturen van Gover en Nance (9) Berlusconi
Datum:15-12-2009
De avonturen van Gover en Nance (9) Berlusconi
Gover heeft moeite om zijn leedvermaak te onderdrukken als hij leest van de aanval op Berlusconi. Tijdens de studiereis naar Rome had Gover zich verdiept in de governance van de regering Berlusconi en daar was hij erg boos over geworden. In zijn dagboek schreef hij het volgende.
‘Rome, 12 augustus 2009
Ik maak me vaak druk over slechte governance van de Nederlandse regering en het bedrijfsleven, maar dat is niets vergeleken met wat ik hier in Italië zie. Berlusconi is al negen jaar premier. Hij bestuurt het land net zo autocratisch als zijn mediabedrijven. Aan toezicht en verantwoording doet hij niet. Sterker nog, die probeert hij al een tijd af te schaffen. Hij probeert president Carlo Ciampi steeds meer macht te ontnemen. Hij heeft al verschillende wetten doorgedrukt om de rechterlijke macht in te perken, waardoor hij niet vervolgd kan worden voor corruptie. Gelukkig heeft nu het Hooggerechtshof van Italië zo’n wet ongrondwettig verklaard. Maar de reactie van Berlusconi is dat hij nu het Hooggerechtshof wil aanpakken. In zijn eigen partij smoort hij iedere tegenstand. Berlusconi houdt dus niet van de ‘checks and balances’, die een principieel onderdeel van governance zijn en de reden van iedere vorm van toezicht zijn.
Verantwoorden vindt Berlusconi helemaal onzin. Verantwoording wordt bij hem vervangen door propaganda. Hij is eigenaar van een groot deel van de commerciële media en heeft als premier zeggenschap over de staatsomroep. Daar heeft hij hem onwelgevallige journalisten laten ontslaan. Hij beheerst 90% van de media. Italië staat daardoor op de 77ste plaats van de internationale ranglijst van persvrijheid.
Berlusconi is gekozen, maar hij gedraagt zich als een absolute heerser. Wat ik echter vreemd vind is, dat hij tot voor kort bij de meerderheid van de Italianen populair was en dat hij bij verkiezingen herkozen zou worden. Kennelijk kun je alle principes van good governance aan je laars lappen en toch ‘het vertrouwen’ van de bevolking blijven genieten. Dat is raar want een van de redenen voor governance is om vertrouwen te creëren. Is dat in Italië niet nodig of tillen wij er in de Noordelijke landen te zwaar aan?’
Sinds Gover dit schreef is de kritiek op Berlusconi in Italië wel toegenomen. Fini van zijn eigen partij vindt dat de premier te ver gaat. Steeds meer Italianen uiten kritiek. De seksuele escapades van Berlusconi en zijn ijdelheid worden bekritiseerd. Maar hij heeft nog steeds een meerderheid en internationaal telt hij behoorlijk mee bij andere ijdeltuiten als Sarkozy (en Balkenende, denkt Gover er stiekem achter). Gover vraagt zich af of de aanslag op Berlusconi diens populariteit zal verminderen of juist opnieuw versterken. Hij vreest het laatste. Berlusconi zelf rekent daar kennelijk op door eerst zijn wonden op TV te laten zien, voordat hij in de auto stapt.
Met de governance van Italië komt het volgens Gover voorlopig nog niet goed.