Existentie, extinctie
Datum: 25-11-2014
Existentie, extinctie
Niet lang geleden sprak ik een specialist, een oogarts. Ik was uitgenodigd als gastspreker (waar ik regelmatig en graag op inga) over het onderwerp ziekenhuisbekostiging en declaraties van zorgproducten en specifieke ‘add-ons’. We stonden even koffie te drinken voorafgaand aan de bijeenkomst, en zij herkende mij als spreker op een eerder symposium dat niet lang daarvoor had plaatsgehad.
We raakten aan de praat en kennelijk waardeerde ze mijn interesse in de weerbarstige materie van de DBC-systematiek in ziekenhuizen. Zelf vond zij de materie weliswaar interessant maar in haar ervaring zat de financiering haar in de weg bij het uitvoeren van haar vak als oogarts. Ik kon daar wel inkomen, wetende dat de behandelkosten (en opbrengsten) in ziekenhuizen soms zeer bepalend kunnen zijn voor het beschikbare behandelarsenaal dat een specialist tot zijn/haar beschikking heeft.
Ze ging een stapje verder door mij te vertellen dat haar dochter onlangs aangaf dat ze ook geneeskunde wilde studeren, en dat zij haar dochter toen stellig had afgeraden om dat te doen. De geneeskunde had niets meer te maken met het behandelen van patiënten, het was een omgeving geworden waarin je medische keuzes als arts werden ingeperkt door financiële overwegingen. Ook in die gedachte kon ik me op dat moment wel inleven.
Pas later realiseerde ik mij hoe tekenend die opmerking eigenlijk was voor wat er gebeurt in de zorg. Ik houd mij veelal bezig met de financiële kant van de zorg, maar ik heb toch wel graag dat onze artsen en specialisten als zorgverlener kunnen handelen en de zorg kunnen leveren die hen op basis van hun medische kennis het beste lijkt. Daarnaast realiseerde ik mij iets anders. Mijn vrouw komt uit een artsenfamilie, waar opa’s artsen waren, ooms, vervolgens neven en tantes en daarna zoons en dochters (mijn vrouw niet overigens). De medische nostalgie is altijd aanwezig, kinderen groeiden op rond de artsenpraktijk en kennelijk werd daar vaak het zaadje geplant voor de interesse in de geneeskunde. Je bestaansrecht als arts geworteld in je familie? Ik weet dat ik nu overdrijf, niet iedere arts komt voort uit een artsenfamilie – mijn eigen broer is daar meteen al een voorbeeld van. Toch kan ik het doemscenario niet van mij afschudden; het uitsterven van de arts!
Maar ja, wat kan ík eraan doen? Ik kan me inzetten om de financiering voor artsen en specialisten helder te krijgen of houden, zodat zij zich kunnen richten op zorg verlenen. Ga ik zeker doen.
Eens kijken wie ik volgende week bij de koffie tegenkom. Gewapend met een ander antwoord.