Graaicultuur (2)
Datum:30-03-2009
Graaicultuur (2)
Naar aanleiding van de weblog van Bussemaker, waar ik in mijn vorige stukje over schreef, komt het voorbeeld van de VSdB groep op verschillende plaatsen in de publiciteit. Bussemaker haalt het, het komt vervolgens in Zorgvisie enzo voorts.
Wat mij aan deze publiciteit opvalt, is dat de raad van bestuur die geen salarisverhoging krijgt, nergens wordt genoemd. Het verhaal is een heldendaad van de voorzitter van de raad van toezicht. Zij heeft ingegrepen en haar poot stijf gehouden. En kijk eens wat ze bereikt heeft. Een voorbeeld voor ons allen!!!.
Mar wacht eens even, ‘it takes two to tango’. Ook hier zijn er twee partijen, die een overeenkomst sluiten. De bestuurders hebben toch de voorstellen van de raad van toezicht aanvaard. Waarom wordt over hen dan niet de loftrompet gestoken. Als je de anderen graaiers vindt, dan moet je toch ook vinden dat dit nette lui zijn, die bereid zijn met minder genoegen te nemen. Niets van dat al, mevrouw Noorman-Den Uyl is de held. Zij heeft het voor elkaar gekregen. Waarmee opnieuw de suggestie wordt gewekt dat bestuurders alleen op hun gewin uit zijn en dat je dat alleen maar kunt tegenhouden door daadkrachtig handelen van de raad van toezicht. Zo blijft een negatief imago in stand.
Het is overigens boeiend om te zien hoe ze nu bij de banken omgaan met een veel ernstiger probleem. Zowel ABNAmro als ING ervaren dat ze voor de contractuele plicht staan om bonussen uit te keren. Ook minister Bos heeft het gevoel dat de uitkering van die bonussen onontkoombaar is.
Maar vervolgens handelen beide banken heel verschillend. De beoogde commissaris van ING Lodewijk de Waal zegt dat uitkeren nodig is, omdat het een contractuele verplichting is. De komende ceo van ING Jan Hommen, doet een beroep op de managers vrijwillig afstand te doen van de bonus. Slim gedaan. Niet de top is verantwoordelijk voor deze ‘ maatschappelijke misstand’, maar de managers die de bonus opeisen zijn verantwoordelijk. Als veel managers afzien van de bonus, dan komt Hommen in een positief daglicht te staan en niet die manager. Weigeren veel managers het inleveren van de bonus, dan wordt dit ongetwijfeld uitgelegd als een bewijs van de hebberigheid en de graaicultuur bij banken.
ABNAmro doet dat anders. CEO Gerrit Zalm zegt publiekelijk dat de omstandigheden veranderd zijn. En in veranderde omstandigheden mag je volgens hem bestaande overeenkomsten ter discussie stellen. Zalm doet dat ook. Hij zegt dat de bonussen even nodig leken om goede mensen bij de bank te houden, toen het voortbestaan van de bank onzeker was. Maar volgens Zalm is dat nu niet meer het geval. Hij kan goede mensen zekerheid bieden en een goede baan. Dus is er geen enkele reden om die mensen extra te belonen met bonussen. De gewone honorering is volgens Zalm voldoende. Als iemand dat niet vindt, staat het hem vrij om de bank te verlaten. Zalm neemt zijn verantwoordelijkheid. Hij pakt het beloningsysteem zelf aan in plaats van de verantwoordelijkheid bij zijn medewerkers te leggen.
Ik ben benieuwd welke aanpak het meest succesvol zal zijn.