Hardnekkige misverstanden

Datum:11-08-2010

Hardnekkige misverstanden

In de Volkskrant van vandaag staat een artikeltje over thuiszorg Groningen, dat voor € 80.000 voetbalclub FC Groningen gaat sponsoren. Het artikel beslaat maar iets meer dan 300 woorden, maar bevat twee hardnekkige misverstanden over de gezondheidszorg.

Misverstand 1: in de derde alinea van het artikel staat: ‘De thuiszorgorganisatie wordt volledig gefinancierd uit belastinggeld via de AWBZ’.
Dat is onjuist. De AWBZ is een volksverzekering, waarvoor iedere burger premie betaalt. AWBZ gelden zijn dus premiegelden en geen belastinggelden.  De bestemming van AWBZ premie ligt dus te voren vast. Het kan niet aan iets anders worden uitgegeven dan aan de verzekerde zorg. Er is geen substitutie met onderwijs, defensie of welke andere post dan ook, die uit belastinggeld wordt betaald. Dat is immers het kenmerk van belasting. Je betaalt geld aan de staat dat voor verschillende doelen gebruikt kan worden. Premie (zoals voor de AWBZ) betaal je voor een vooraf bestemd doel.
Dat de overheid de premie int en beslist over de hoogte van de premie en over de inhoud van het AWBZ doet niets af aan het premiekarakter van de AWBZ. Dat deze besluiten ertoe hebben geleid dat de premie niet kostendekkend is evenmin.
Misverstand 2: In het artikel wordt twee keer gesproken over ‘geprivatiseerde thuiszorgorganisaties’, eenmaal door de journalist en eenmaal door de bestuurder van Thuiszorg Groningen, die zegt dat sinds de privatisering thuiszorgorganisaties bedrijven zijn.
Ook de gedachte dat thuiszorgorganisaties ooit geprivatiseerd zijn is onjuist. De huidige thuiszorgorganisaties zijn ontstaan uit het samengaan van de Kruisvereningen en de Gezinszorg.
Het kruiswerk was een vereniging, dus een private rechtspersoon betaald en bestuurd door de leden. Gezinszorgorganisaties waren private stichtingen die op verschillende manieren voor hun werk werden betaald.  Beide grondleggers van de huidige thuiszorg zijn dus altijd privaat geweest en konden dus helemaal net ‘geprivatiseerd’ worden.
De overheid heeft in de tachtiger en negentiger jaren de fusie tussen beide geheel verschillende organisaties afgedwongen omdat dat de financiering gemakkelijker zou maken en de afstemming tussen de verschillende hulpverleners thuis beter zou maken. Beide doelen zijn niet gehaald door dit fusieproces.

Beide misverstanden ‘privatisering van de zorg’ en ‘premiegeld is belastinggeld’ zijn hardnekkig en komen telkens weer bovendrijven, ook bij de bezuinigingsplannen uit Den Haag. Ik wees daar ook al op in mijn blog op Skipr van 25 juni 2010.
Ze belemmeren het goed nadenken over de toekomst van de zorg en de financiering ervan.