Herinnert u zich deze nog (2)

Datum:06-05-2009

Herinnert u zich deze nog (2)

In mijn vorige weblog schreef ik over het jaarverslag van Shell. Dat bevat ook anderszins nuttige informatie.
Herinnert u zich nog de heer Wim Kok, voormalig vakbondsleider en premier van Nederland van 1994 tot 2002. Wim Kok ergerde zich als premier aan de hoge beloningen van mensen in het bedrijfsleven. Hij sprak van ‘exhibitionistische zelfverrijking’ die echt niet kon (ik denk overigens nog steeds dat Kok ‘exorbitante zelfverrijking’ bedoelde, maar beide woorden door elkaar haalde. Maar dat terzijde.).
Misschien herinnert u zich ook nog dat Kok na zijn premieschap werd benoemd als commissaris bij ING en dat zijn eerste daad was om in te stemmen met een forse verhoging van de beloning van de toenmalige raad van bestuur. Kok heeft nooit openbaar uitgelegd waarom hij deze beslissing –die ogenschijnlijk haaks stond op zijn eerdere beweringen- heeft goedgekeurd. Wat dat betreft is Lodewijk de Waal nu duidelijker dan Kok toen.

Diezelfde Wim Kok is sinds 2003 commissaris en later (na de structuurwijziging van Shell) non executive member of the board bij Shell. Kok ontving daarvoor in 2008 een bezoldiging van €  154.500,–. Daarnaast is Kok lid van de raad van commissarissen van ING, TNT en KLM. Dat zal vergelijkbare bedragen opleveren. Dus bij elkaar zo’n 6 ton. Dat is aanzienlijk meer dan de Balkenende norm. Ik gun het Kok van harte, daar gaat het niet om.
Wat het wel laat zien is dat voormalige politici na hun vertrek uit de actieve politiek verdiencapaciteit hebben, die ze deels door hun politieke status hebben verworven. Denk ook aan Zalm, Wijers (die overigens sinds 1 januari van dit jaar ook non executive director bij Shell is) , Vermeend etc.
Dat zet de Balkenende norm in een ander licht. Als je vier of acht jaar in de regering zit en daarna veel meer kan gaan verdienen, dan ben je uiteindelijk beter af  dan iemand uit de semipublieke sector, die tot zijn pensioen de Balkenende norm verdient. Laten we dat in gedachten houden als de volgende politicus van de daken schreeuwt dat anderen zich verrijken en suggereert dat hij het morele gelijk aan zijn zijde heeft.