Het isolement van de bestuurder

Datum: 17-10-2011

Het isolement van de bestuurder

Bestuurders zitten vaak in een eenzame positie. Natuurlijk kunnen zij complexe problemen bespreken met hun interne adviseurs en met hun managers. Bij een meerhoofdige Raad van Bestuur hebben de bestuurders als het goed is ook steun aan elkaar. Verder kunnen bestuurders bij ingewikkelde kwesties gebruik maken van de kennis en ervaring van hun Raad van Toezicht. Maar uiteindelijk moeten zij zelf de beslissing nemen. Dat hoort nu eenmaal bij hun positie en daarvoor worden ze betaald.

Er speelt echter nog een ander fenomeen. Bestuurders krijgen namelijk zelden eerlijke feedback van hun medewerkers. Ook al denken zij zelf dat dit wel het geval is. De onderlinge verhoudingen belemmeren dit. Roos Vonk deed onderzoek naar slijmen. Zij constateerde dat hoe hoger in de boom iemand zit, hoe meer er tegen hem of haar geslijmd wordt. En slijmen werkt. Bestuurders zijn net als andere mensen gevoelig voor slijmen. Daarmee wordt hun positieve zelfbeeld namelijk bevestigd en dat vindt ieder mens prettig.

Bestuurders zitten dus niet alleen in een isolement omdat zij de eindverantwoordelijkheid hebben, maar ook omdat zij nauwelijks eerlijke terugkoppeling krijgen. In de workshop “Psychologie voor bestuurders” bleek dat de aanwezige bestuurders zich heel goed bewust zijn van deze kwetsbare positie. Zij proberen dit op verschillende manieren te ondervangen. De een laat een vertrouwde adviseur geregeld door de organisatie lopen en op basis daarvan feedback geven. De ander zorgt ervoor dat hij een externe coach heeft. De derde heeft om die reden gekozen voor een tweehoofdige Raad van Bestuur. Er zijn vast nog veel meer manieren. Maar hoe dan ook, het is lonely at the top. Daar moet je als bestuurder tegen kunnen.