Het Toyota principe

Datum: 06-11-2007

Het Toyota principe

Vandaag had ik het met iemand over een zorgcasus uit de GGZ. Een meisje van twintig jaar is al enige tijd opgenomen met ernstige psychiatrische klachten. Ze heeft al enkele afdelingen gezien en is recent begonnen aan een ambulante vorm van behandeling. Pas hoorde ik dat ze weer in crisis is opgenomen op een andere afdeling.

Bij het multidisciplinair bespreken van haar zorg en behandeling twijfelde een behandelaar aan de juistheid van een eerder gestelde diagnose.

Deze situatie kan vanuit verschillende invalshoeken belicht worden. Mild, kritisch, vanuit de cliënt, vanuit de professional, maar ook vanuit bedrijfskundig perspectief. Veel casuïstiek in de GGZ is natuurlijk ingewikkeld, dus het kan maar zo zijn dat halverwege de behandeling niet werkt en er gezocht moet worden naar een nieuwe werkhypothese. Je kan ook beweren dat het gewoon gepruts is, onprofessioneel gedrag dat je bij een casus waarbij je een grote verantwoordelijkheid draagt en je veel invloed hebt op het verdere verloop van iemand zijn leven niet even je aannames laat toetsen door collegae.

Dat brengt mij bij het Toyota principe. Klanten van dit automerk waren op enig moment zeer ontevreden over de afhandeling van service en reparatie. Toyota heeft dat opgelost door zeer ervaren mensen die alles van de auto weten aan het begin van de serviceketen te zetten. Zij hebben de kennis en de ervaring om precies in te schatten wat er moet gebeuren om tot een goed resultaat te komen.

U zal misschien denken: “Dat is toch wel wat anders dan iemand met ernstige psychiatrische klachten”. Dat is waar. Dit is ook maar een voorbeeld, waar het om gaat is dat de GGZ kan leren van bedrijfskundige principes. Een monteur begint niet aan een auto voordat hij weet wat er aan de hand is. Dat is in de GGZ niet altijd zo!