Hoe is het om in het ziekenhuis te liggen?

Datum: 17-07-2008

Hoe is het om in het ziekenhuis te liggen?

Je kunt wel over ziekenhuizen adviseren, maar erin liggen is toch anders. Beter van niet natuurlijk, maar ik heb het prima gehad in het Sint-Jansdal in Harderwijk.

Zaterdagmorgen negen juni was ik met mijn vrouw Kirsten bij de hockey van dochter Rozemarijn aan het kijken. Kirsten stond met een andere moeder te kletsen en het werd mij langzaamaan duidelijk dat ik me toch steeds beroerder begon te voelen. Direct na de wedstrijd toch maar even langs de HAP die in Harderwijk in een noodgebouw tegen het ziekenhuis aan ligt. Bij de HAP aangekomen vertelde een juffrouw me dat ik zonder afspraak niet terecht kon. Ik moest mij maar melden bij de spoedeisende hulp. Ik voelde mij op dat moment bijzonder onwel, maar de spoedeisende hulp is dertig meter verder dus dat kost minder energie dan moeilijk doen bij die juffrouw. Ik meldde mij met pijn op de borst en werd om die reden snel binnen geroepen en naar een onderzoekskamer gebracht. Allerlei onderzoeken, conclusie vermoedelijk een longontsteking. We nemen u een weekje op. Daar lig je dan! Dat had ik vanmorgen niet gedacht. Wel een gek idee. Ik had het immers erg druk met werk en dingen thuis. Daar hoef je ineens even niets meer mee. Ik had wel wat tijd nodig om dat los te laten.

De dagen lijken in het ziekenhuis wel op elkaar. ‘s Morgens tussen zes en zeven wordt er gestart met temperaturen. Om half acht ontbijt, half negen douchen en verder heb je veel tijd om wat te slapen of te lezen. Ik vond de medewerkers heel vriendelijk en servicebereid. Er was niets teveel, ook niet naar mijn buurman toe die twee armen gebroken had en al tegen de tachtig loopt. Ook de deskundigheid was volgens mij dik voor elkaar. Prima dus in het Jansdal. Ondanks het feit dat je er beter niet kan liggen is mijn verblijf aangenaam geweest en heb ik mij laten omringen door goede zorg. Mijn kamergenoten hadden dezelfde beleving.