Hoe moeilijk kan het zijn: medicijnverpakkingen

Datum: 01-10-2017

Hoe moeilijk kan het zijn: medicijnverpakkingen

Jasper van Kuijk heeft iedere week in Sir Edmund, een zaterdag bijlage van de Volkskrant, de rubriek: ‘Hoe moeilijk kan het zijn’ over denkfouten in hedendaags ontwerp. Bijvoorbeeld over verlichting die automatisch (niet) aan gaat.

Jasper heeft het nog nooit gehad over medicijnverpakkingen. Daar wil ik het over hebben. Zoals bijna alle oudere mensen slik ik de nodige medicijnen permanent. Iedere week verbaas, dan wel erger, ik me over de onlogica van de verpakking van medicijnen. 

Een week heeft zeven dagen, dus een patiënt heeft zeven pillen per week nodig of een veelvoud daarvan. Bijna alle medicijnen in doordrukstrips zijn verpakt in strips met tien stuks, zodat je er de eerste week drie overhoudt, die je de volgende week met vier uit een volgende strip moet aanvullen, enzovoorts. Er zwerven dus altijd aangebroken strips medicijnen in je medicijnkastje, met alle risico’s van dien. Waarom zijn dagelijkse medicijnen niet in strips van zeven verpakt? Het kan wel, want er zijn ook medicijnen die per zeven verpakt worden met achterop zelfs de dag waarop je ze in moet nemen. Om met Jasper van Kuijk te spreken: “Hoe moeilijk kan het zijn?”. 

Lastiger vind ik nog de kwaliteit van de doordrukstrips. Bij sommige gaat de pil er met een lichte druk uit. Bij andere moet je veel kracht zetten (die niet iedere patiënt meer heeft) om de pil er uit te drukken, wat er soms toe leidt dat de pil verpulvert en je hem weg kunt gooien. Soms kun je het leeggedrukte deel van zeven gemakkelijk los scheuren van de drie, die je over hebt, soms is daar een scherpe schaar voor nodig. Of je hebt allemaal half gebruikte strips met losse rondjes zilverpapier, die door je badkamer zwerven. Ook dat moet beter kunnen.  

Er zijn veel zorgen over therapietrouw, de mate, waarin patiënten hun medicijnen ook werkelijk gebruiken. Daarover stond kort geleden een uitgebreid artikel in de Volkskrant. Poolse wetenschappers hebben ontdekt dat er 771 redenen zijn, waarom patiënten hun medicijnen niet innemen. Het gehannes met verpakkingen zal daar ongetwijfeld aan bijdragen. 

Een van de oplossingen is het zogenaamde ‘Baxteren’, waarbij d apotheek de medicijnen per dag in een dicht-geseald plastic zakje levert. Dat levert weer andere problemen op. Zeker als de patiënt op basis van het generieke medicijnen beleid elke drie maanden voor dezelfde kwaal een andere pil in andere kleur en vorm krijgt. Joost Zaat, huisarts en columnist in de Volkskrant schreef daar laatst een zorgelijk verhaal over. 

Als we willen dat patiënten gemakkelijk hun medicijnen innemen, is er op het gebied van gebruiksgemak van verpakkingen nog een wereld te winnen. Begin eens te denken vanuit de patiënt in plaats van uit de industrie.