Mee-eten

Wim Sonneveld heeft een schitterende conference over vriendjes van zijn dochter, die allemaal komen mee-eten. Daar moest ik gisteren aan denken toen ik naar huis reed, omdat we onverwacht mee-eters hadden op kantoor. Al gaat de vergelijking niet helemaal op.

Wij komen bij C3 iedere vrijdag bij elkaar om over ons vak en over ontwikkelingen in de gezondheidszorg te praten, acquisitiemogelijkheden te bespreken, maar ook om onder ons even stoom af te blazen en moeilijke dingen in opdrachten te bespreken. We sluiten de ochtend af met een gezamenlijke lunch. Dat wil zeggen gewoon goed brood en beleg met een glas melk samen aan onze keuken/vergadertafel. Daarna heb ik vaak nog besprekingen met andere mensen.

Zo ook gisteren. Ik zou om half twee een gesprek hebben met twee dames van een ander bureau (dacht ik). Ze waren er echter al om half een, toen wij net de vergaderspullen wilden gaan vervangen door de lunch benodigdheden. We nodigden hen spontaan uit om mee te eten, waarna ze ook gewoon gingen helpen met tafeldekken. Dan ontstaat toch een heel ander gesprek dan wanneer je met een kop koffie in de vergaderzaal gaat zitten. Waar Sonneveld het maar hinderlijk vindt dat er mensen komen mee-eten (‘ik heb wat voedsel verstrekt aan die knapen’) vind ik het juist leuk als er mensen zo maar aan onze lunchtafel aanschuiven. Dat moeten we vaker doen.

Dat brengt me op een ander idee, dat we na de zomer ter hand willen nemen. Als we onze relaties vertellen over onze vrijdagochtend ontmoeting, dan wordt daar altijd enthousiast op gereageerd. Mensen begrijpen dat het belangrijk is voor onze samenwerking en binding als team, vinden het bijzonder en zien het als zeer kwaliteit verhogend en onderscheidend van andere bureaus.

Sommige gesprekspartners zijn een beetje jaloers en verzuchten dat zij ook wel aan zo’n tafel willen zitten. Welnu, dat is wat we vanaf september van plan zijn. We willen onze vrijdagochtendbijeenkomsten eens per maand open stellen voor twee of drie relaties, die gewoon meepraten over een casus (of hun casus) of een ontwikkeling in de zorg en dan gezellig mee-eten.

We hebben al één uitnodiging gedaan. We nodigen graag anderen uit om een keer bij ons aan te schuiven. Hoe we dat gaan doen, weten we nog niet, maar als u dat een goed idee vindt of belangstelling heeft, laat het dan alvast weten.