Ook top-commissarissen maken zich schuldig aan de hoofdzonden
Datum: 24-05-2014
Ook top-commissarissen maken zich schuldig aan de hoofdzonden
In mijn vorige blog maakte ik gewag van mijn artikel ‘Governance als remedie tegen de zeven hoofdzonden’ in het FD van 22 mei 2014. Het is wel bijzonder dat in de krant onder mijn artikel een beschouwing van Marcel Pheijffer staat over de hoogmoed van commissarissen. Pheijffer maakt kanttekeningen bij de voorgenomen benoeming van ex-KPMG-er Ben van der Veer als commissaris bij Imtech, waar KPMG de controlerend accountant is. Ik ben het geheel met Pheijffer eens. Het zou van wijsheid en nederigheid (twee deugden) getuigen als Van der Veer of Imtech zou afzien van die benoeming.
Die wijsheid is niet betracht. Van der Veer is dezelfde dag benoemd als commissaris bij Imtech. Niet alleen wuifden president-commissaris Kees van de Lede en Van der Veer alle bezwaren van de VEB weg, volgens de berichtgeving in NRCHandelsblad nam Van der Lede de bezwaren niet eens serieus en reageerde hij ‘vermoeid’ en geïrriteerd op de VEB.
Hans Wijers ging als president-commissaris van Heineken nog verder. Hij was zelfs woedend op de VEB, omdat deze de nieuwe hoge beloning van topman Van Boxmeer ter discussie wilde stellen. Wijers is inmiddels zelfverklaard expert op het gebied van remuneratie en voert overal waar hij commissaris is (ook bij Shell) de beloningen fors op. Het relativeringsvermogen dat uit het afscheidsfilmpje van Wijers bij AkzoNobel blijkt, is hij kennelijk als toezichthouder kwijtgeraakt.
Nog bonter maakte Anthony Burgmans van AkzoNobel het. Als voorzitter van de remuneratiecommissie stelde hij voor de vergoeding van de president-commissaris/chairman fors te verhogen. Vervolgens werd hij zelf president-commissaris als opvolger van Karel Vuursteen en ontvangt nu dus de –door hemzelf voorgestelde- hogere beloning. Terwijl beide mannen toch niet echt adequaat gehandeld hebben toen de nieuwe ceo Ton Büchner ziek werd.
Wim Kok, die als premier zich verontwaardigd uitte over ‘exhibitionistische zelfverrijking’ (hij bedoelde waarschijnlijk exorbitante) keurde direct na zijn premierschap als commissaris bij ING een dergelijke verrijking goed zonder dat uit te leggen. Nu gaat hij op zijn 75ste nog leuk bijverdienen bij een Chinese Bank.
We hebben het hier over de absolute top van toezichthoudend Nederland. Bekende en gekende mannen, die vaak als voorbeeld van goede governance geïnterviewd worden. Deze mannen blijken of aan hoogmoed (afwijzen kritiek aandeelhouders) of aan hebzucht te leiden. Hoe kunnen we erop vertrouwen dat mensen, die zich zelf schuldig maken aan de hoofdzonden, er op toe zien dat de bestuurders niet zondigen. Ik heb daar weinig vertrouwen in.
Vormen de aandeelhouders dan het tegenwicht tegen zondig gedrag? Een groot deel van hen wordt gedreven door hebzucht. De institutionele beleggers worden nog steeds gedreven door gemakzucht, anders zouden ze de VEB wel volgen in de bezwaren. Dit ondanks 10 jaar trekken en duwen om die aandeelhouders hun corrigerende rol te laten vervullen.
De zeven hoofdzonden zijn dus overal aanwezig. Dat relativeert het nut van governanceregels nog meer dan ik in mijn FD artikel deed.