Terug op Swetterhage

Datum: 27-02-2012

Terug op Swetterhage

Vorig weekend maakte ik een fietstochtje langs de rand van het Groene Hart. We kwamen in de buurt van Zoeterwoude-Dorp, van Swetterhage. Swetterhage is een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Het ligt aan de rand van het dorp en het is bijna een dorp op zich. Ik was benieuwd wat ik na 20 jaar zou aantreffen. Dezelfde woningen, nieuwbouw, vergane glorie? We trapten even stevig door en ik zag een bekende inrit.

De ontvangst was, toevallig denk ik, gelijkend op die van een werkdag van 20 jaar geleden. ‘Hallo, hoe gaat het met jou?’ De man voegde daar destijds direct aan toe: ‘Ben je met de rode Sukisuki?’ Meestal was mijn antwoord: ‘Ja, ik ben met de Suzuki’. Heel soms: ‘Nee ik ben op de fiets’.

Het is leuk bewoners na zoveel jaar weer te zien. De puber van weleer is een grote vent geworden. De vijftigers zijn bejaard maar toch herkenbaar aan houding en gedrag. Ze herkennen mij niet, misschien een glimp – of wil ik dat graag zelf zo zien?

Swetterhage ziet er top uit. Het klokkenspel op het centrale plein is er nog. De vele banken met rookkokers zijn nieuw. Zo ook de prachtige, moderne woningen. De oude woningen zijn er ook nog maar geen teken van vergane glorie. De fysiotherapie, ’mijn oude afdeling’ is verhuisd naar een woning. De dikke mat, de ballen en andere attributen kan ik zien liggen. Hoe zou het met het therapiebad zijn, vraag ik me af. Zo’n natte cel lijkt me moeilijk te verplaatsen.

Na een kop thee in de gezellige drukte van de Herberg stappen we weer op de fiets. Swetterhage is nog steeds Swetterhage maar dan (nog) een stukje fraaier dan 20 jaar geleden.