Uitstelgedrag

Datum: 16-12-2013

Uitstelgedrag

Sinds januari 2011 schrijf ik geregeld een blog. Zeker één per maand en meestal meer. In juli 2013 verscheen echter mijn laatste blog. Dat was geen bewuste beslissing, het kwam er gewoon niet van om weer een blog te schrijven. In het begin dacht ik er af en toe nog wel eens aan, maar langzamerhand verdween het schrijven van een blog naar de achtergrond van mijn gedachtes. Terwijl ik het leuk vind om te doen en het me over het algemeen niet al te veel tijd en moeite kost.

Raar fenomeen is dat toch, dat uitstelgedrag. Een snelle speurtocht op Wikipedia laat zien dat er samenhang is tussen uitstelgedrag, de mate van onaangenaamheid van de taak en de nabijheid van beloning en straf.  Hoe onaangenamer de taak is, hoe meer we geneigd zijn om hem uit te stellen. Ook de consequenties van het uitstellen spelen volgens de theorie een rol. Als je pas  in de verre toekomst  een beloning krijgt voor het uitvoeren van een taak, zijn mensen meer geneigd om deze taak voor zich uit te schuiven.

Veel medewerkers stellen hun werkzaamheden zo lang mogelijk uit. En, nu ik erover nadenk,  geldt dit misschien ook wel voor organisaties. Het verbaast me wel eens dat zorginstellingen zo laat reageren op veranderende omstandigheden. En dat er vervolgens onder grote tijdsdruk gereorganiseerd moet worden, terwijl men al jaren weet dat er veranderingen aan komen. Misschien is daarbij ook wel sprake van uitstelgedrag. Het gaat immers om een onaangename taak, zoals het ontslaan van mensen. En de beloning, een organisatie die op langere termijn financieel gezond blijft, is over het algemeen niet meteen zichtbaar. Dus wordt er pas gereorganiseerd als de tijd dringt en het echt niet anders meer kan. Gewoon menselijk uitstelgedrag.