Visies als eenheidsworst!

Datum: 24-03-2011

Visies als eenheidsworst!

Twee weken geleden was er ophef over een reis die bestuurders naar Zwitserland zouden maken om de gezondheidszorg daar te bestuderen. Ik vind die ophef onzin. Het is juist de taak van een bestuurder om over “grenzen” heen te kijken en te zoeken naar beelden die te gebruiken zijn voor de organisatie. De echt goede voorbeelden zijn met een lantaarntje te zoeken dus er moet juist veel meer out of the box gedaan worden. Een organisatie moet zich voortdurend aanpassen aan zijn omgeving. Dat kan niet zonder nieuwe ideeën. Het is overigens wel de vraag of je dan met zijn allen naar Zwitserland moet. Daarover was niet direct iets te lezen.

Er ligt wel een vraagstuk. Waar haalt een bestuurder nu eigenlijk zijn visie vandaan om de koers voor zijn organisatie op te baseren? Hoe vormt een visie zich en wat is er voor nodig? Ik denk dat de visie die nodig is om een organisatie te besturen in fragmenten aanwezig is binnen de sector. De sector als geheel beweegt zich maar heel langzaam voort. Een slimme bestuurder componeert zijn visie op basis van het materiaal wat aanwezig is en op basis van zijn ervaringen tot op dat moment (deductie). Het gaat er dus om de meest waardevolle en bruikbare fragmenten te selecteren, die tot visie te componeren en met dat verhaal de organisatie te richten.

Hoe zorg je dat de visie inspirerend is en dat die als een gids kan dienen om mee te werken? Dat is best moeilijk, want ik beweer net dat de gebruikte visiefragmenten waarschijnlijk al oud zijn. Als het een me too visie is, dan zullen mensen daar niet geïnspireerd achteraan lopen.
Naar mijn overtuiging dient een visie vooral aan te geven op welke wijze de organisatie vorm wil geven aan de uitvoering van haar strategie. Daar moeten vooral klanten en medewerkers in voorkomen. Als het een goed verhaal is dat over klanten en medewerkers gaat, dan is het een goede visie. Probleem is volgens mij dat er niet zoveel onderscheidende visies zijn! Ze lijken over het algemeen veel op elkaar. Ze zijn vaak idealistisch geformuleerd en zeggen (te) weinig realistische dingen over cliënten en medewerkers.
Hoe komt dat toch? Ik denk dat er wellicht toch teveel naar elkaar gekeken wordt en dat er gebruik gemaakt wordt van dezelfde ideeën.

Terug naar Zwitserland. Draagt een excursie naar Zwitserland bij? Ik weet het niet. Waarschijnlijk is geen van de bestuurders die mee geweest zijn in staat het geleerde te transformeren naar zijn eigen organisatie. Het helpt wel gebruikte metaforen te veranderen. Ik denk dat er dichtbij in onze eigen omgeving veel inspiratie klaar ligt om gebruikt te worden.

Loopt het zo’n vaart? Waar heb ik zo’n inspirerende visie voor nodig? Het loopt zo’n vaart! In 2004 kreeg Google een beursnotering. Nu is Google bezig Microsoft van de onbetwiste nummer 1 positie te verdringen.

Laat een reactie achter