Wet Langdurige Zorg

Datum: 27-04-2014

Wet Langdurige Zorg

Deze week stemde de Tweede Kamer in met de Wet Langdurige Zorg. Daarmee is de overheveling van een deel van de langdurige zorg en de bezuinigingen die daarmee gepaard gaan, een feit. Veel mensen die in de zorg werken, uiten hun zorg over deze transitie. Ze zijn bang dat bepaalde groepen tussen wal en schip zullen vallen en dat de gemeenten niet in staat zijn om deze zorg op een goede manier in te richten.

Deze week gaf ik toevallig ook een presentatie over de ontwikkelingen in de zorg aan een vrouwennetwerk, waar ik lid van ben. In dit netwerk zitten vrouwen die een hogere functie hebben in het bedrijfsleven, ik ben het enige lid dat in de zorg werkt. Hun reactie op de transities in de zorg was voor mij heel verfrissend. Zij kwamen namelijk niet met allerlei problemen en knelpunten. Nee, zij kwamen spontaan met oplossingen. De een wilde een soort bejaardentehuis beginnen op de bovenste verdieping van een hotel in Den Haag. Een ander vond dat je zelf de verantwoordelijkheid moet nemen en rond je 70^e moet verhuizen naar een geschikte woning. Daar kun je dan met leeftijdsgenoten “lekker klaverjassen”. Weer een ander bedacht een concept voor ouderenwoningen met verschuifbare muren. Afhankelijk van de ruimte die je nodig hebt en die je kunt overzien, maak je een groter of kleiner appartement.

Het zette me aan het denken. Natuurlijk zullen er dingen mis gaan in de transities. Maar helpt het om daar alle aandacht op te richten? Is het niet beter om op zoek te gaan naar nieuwe oplossingen en daar mensen die niet uit de zorg komen, bij te betrekken? Moeten we niet vertrouwen op het vermogen van de maatschappij om nieuwe oplossingen te ontwikkelen? De tijd zal het leren. Een ding weet ik zeker. Het geeft mij veel meer energie om over nieuwe oplossingen te praten dan om me zorgen te maken over de dingen die verloren gaan.