De mythe dat roddelen slecht is, doorbroken

Datum: 25-05-2018

De mythe dat roddelen slecht is, doorbroken

Waarschijnlijk bent u, net als ik, opgevoed met het idee dat roddelen slecht is. Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik roddelen eigenlijk best leuk vind en dat ik het geregeld doe. Dat kan ook, omdat er genoeg mensen zijn, die graag met mij willen roddelen. Ik voel me er altijd wel een beetje schuldig over en kom er niet graag voor uit.

Daarom werd ik heel blij van het proefschrift “Onderbuikgevoelens en roddelen. Een interactief perspectief op roddelen, roddel en roddelverhalen” van Rinus Feddes. Hij stelt dat iedereen roddelt en dat roddelen een functie heeft. Zo is roddelen een manier om dingen, die je dwars zitten te benoemen en je zo emotioneel te ontladen. Ook geeft het je de mogelijkheid om je onderbuikgevoelens in vertrouwen te uiten en bij een ander te toetsen. Tenslotte levert geroddel een bijdrage aan sociale binding en het tot stand komen van groepen. Allemaal niet verkeerd.

Natuurlijk zit er ook een negatieve kant aan geroddel. Je moet uitkijken dat het geroddel niet ontaardt in pesten. Ook is het goed om bij jezelf na te gaan waarom je roddelt en wat dat zegt over jouw behoeftes.

Dat roddelen slecht is, is volgens mij een breed gedragen maatschappelijke norm. Althans in Nederland. Nu blijkt dat geroddel ook positieve kanten heeft. Is het een mythe dat roddelen verkeerd is? Of is constructief roddelen (zoals Feddes dat noemt) menselijk en eigenlijk ook wel gezond? En leggen we onszelf normen op, die niet haalbaar zijn, en waarmee we onszelf ook wat ontzeggen. Ik weet het niet, maar neig naar het laatste. In ieder geval voel ik me minder bezwaard als ik mezelf er weer eens op betrap dat ik roddel en kom ik er ook wat makkelijker voor uit. Ik durf er zelfs een blog over te schrijven.