Governance en lingerie

Twee leveranciers van ondergoed weigeren al enige jaren hun jaarcijfers bij de Kamer van Koophandel te deponeren. In de afgelopen weken stond eerst in de krant dat Zeeman textiel niet aan die wettelijke verplichting voldoet. Een tijdje later bleek dat ook Marlies Dekkers niet bereid is haar gegevens te publiceren. Twee uitersten op de schaal van lingerie weigeren zich te verantwoorden. Ze hebben er ook dezelfde redenering voor. Hun omzet en winstcijfers hoeven niet openbaar te zijn, want dat is concurrentiegevoelige informatie. Ze accepteren beiden de boete van enige tienduizenden euro’s. Ze calculeren dat die boete wordt terugverdiend door minder concurrentie. Kennelijk wordt deze ontduiking van de verantwoordingsplicht geaccepteerd. Uit de artikelen blijkt niet dat de Kamer van Koophandel, de overheid of justitie vervolgstappen nemen. Het jaarlijks voldoen van de boete volstaat.

Ik vind dat merkwaardig. Maatschappelijke verantwoording wordt van alle bedrijven geeist, ook van niet beursgenoteerde bedrijven zoals Zeeman en Marlies Dekkers. Verantwoording is een essentieel onderdeel van governance. Napoleon heeft de Kamers van Koophandel en de verplichting tot deponeren van bedrijfsgegevens ingesteld om een stabiele maatschappij te bewerkstelligen. Het handelsverkeer tussen private organisaties wordt betrouwbaarder als iedereen in een openbaar register kan nalezen met wat voor organisatie hij van doen heeft.
Sindsdien is de maatschappelijke behoefte aan verantwoording alleen maar gegroeid.

Nu weigeren twee bedrijven aan de wettelijke plicht tot verantwoording te voldoen. Daarmee halen ze een belangrijk maatschappelijk principe onderuit. Als meer bedrijven niet publiceren (en misschien zijn er al meer) is de informatie bij de Kamer van Koophandel niet betrouwbaar meer. Daarmee valt een belangrijke bron voor het functioneren van de markt weg. De publieke functie van handelsinformatie wordt om zeep geholpen.
Als zorgaanbieders zo met hun verantwoordingsplicht om zouden gaan, was de Tweede Kamer in rep en roer. Nu twee ondergoed bedrijven een publieke functie fundamenteel aantasten, kraait er geen haan naar.
Kennelijk is hier de rok (zorg) nader dan het hemd (lingerie).