Iedereen een coach

Datum: 20-11-2006

Iedereen een coach

Coachen is de laatste vijftien jaar erg populair geworden. Dat proces zet zich door.

De eerste en wellicht de belangrijkste. Je kan niet alles weten en bovendien weet je ook niet alles over jezelf. Een coach is als het ware een extra paar hersens die tijdelijk aan jouw gekoppeld worden. Doordat de coach vragen stelt ontstaat er een dieper inzicht in de context, de actuele problemen waar je mee te maken hebt en bovenal in je eigen handelen. Met hulp van je extra paar hersens ben je dus snel in staat om veel effectiever te worden. Dit lijkt mij een mooie overweging die de behoefte aan coaching plausibel maakt.

Een wat platvoersere overweging is dat coaching steun kan geven. De samenleving individualiseert, eenzaamheid en psychische problematiek nemen toe. De coach als praatpaal van de eenzame manager.

De coach als status symbool en secundaire arbeidsvoorwaarde. Tien jaar terug vertelde je nog niet op een feestje en zeker niet aan je medewerkers dat je een coach had. Dat lijkt te veranderen. Hoe hip is het niet om te verklaren dat je er vanmiddag niet bent omdat je naar je personal coach moet. Coaching is een rolattribuut geworden dat evenals een audi A4, een laptop en een blackberry hoort tot de uitrusting van de hedendaagse manager.

Ik denk dat er een grote toekomst voor de personal coaching is. De behoefte eraan zal toenemen op alle niveaus van de organisatie. De belangrijkste redenen daarvoor zijn gelegen in de complexiteit van het werk, gebrek aan leermeesters en de competitieve omgeving. Sociale steun en de statussymboolwaarde maken dat pakket compleet.